evvel zaman içinde bir ben..
ellerim ceplerimde yıldızları sayardım
sonra bir tren geçerdi
ayaklarımın kıyısından..
demir vagonların penceresinden
küçük bir kız gülümserdi el sallayarak..
dalıp giderdi gözlerim buğulu
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
