Bu evler benim,
Eskiden yaşadığım,
Her birinde bir parçam,
Binlerce dokunuş duvarlarında,
Sanki az sonra
Çıkıverecekmiş gibi
Bir gün bir başka sancı
Bir gün bir başka avcı
Peşinde yine, bırakmayacak
Ah bu sızı, bu sızı
Sanırsın hiç dinmeyecek.
Kuşlar uçacak
Öyle umutsuz bir bekleyiş ki seninkisi
Umudun olmadığı için
Umutsuz...
Değil,
Bu gelen kış değil,
Bu sensen ve
Bu da ben
Değil
Bu son bakış.
Bu film
Kısa film
Dört dakika sürecek
Platonik
Son sahne
Parmağındaki yüzük.
Herhangi bir zamanda bulmuştum seni,
Ne zaman kaybettim,
İşte o meçhul,
Ürkek ellerim uzanıyor boşluğa,
Hiç kalıyor avuçlarımda,
Varlığın meçhul.
Ah bu gelen, kış olmasaydı
Ve giden gitmeseydi
Söyleyeceklerini bitirmeden,
Alışmak bu kadar zor olmasaydı
Gitmek bu kadar kolay...
Ama ben bir solukta
Söylerken seni sevdiğimi
Bir solukta yaşamadım
Düşündüğümü
Ellerim acıdı yine
Bırakmadım ellerini
Her şey şimdilerde biraz soldu, sarardı
Geçmişte mi kaldı
Geçmişte mi kaldı
Hayal kırıklıklarımız.
Yaşanamayan ne varsa
Birer iz bıraktı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!