Evrenin Tanıklığı Şiiri - Hilmi Atasever

Ağaçların suskun gövdesinde bir çizik,
Toprağın koynunda bir sır saklıdır.
Su, akarken sadece taşları değil,
İnsanın gölgesini de sürükleyip götürür.

Biz sanırız ki dünyayı biz görürüz,
Oysa dünya bakar bizden içeri.
Her davranışımız bir yankı bırakır
Köklerin altında, rüzgârın belleğinde.

İnsanın adımları geçer gider sandık,
Oysa her adım bir hikâye kazır zamana.
Bir bakarsın, dal kırılmıştır sessizce;
Bir bakarsın, bir ırmak darılmıştır insana.

Evren bilir;
Sözün ağırlığını, kalbin yönünü, gözün niyetini…
İnsan tanık değildir sadece,
İnsan evrenin tanıklığı altındadır.

Ve hiçbir şey kaybolmaz aslında;
Ne bir nefes, ne bir bakış, ne de bir susuş.
Her şey, bir yerlerde,
Ağaçta, suda, toprakta—
Bir sonsuzluğa not düşer kendini.