Evrenin Nur Gülüne Şiiri - Mehmet Avcı

Kalpten gelen bir sesle, evrenin nur Gül’üne,
Sarayları yıkarak yetim doğdu Efendim!
Salat selam getiren gül ile bülbülüne,
Miraçta müjde olup namaz dedi Efendim!
Sidretül Münteha’da o çok kutlu erişim,
Şimdi Gül’ün yolunda çok daha kolay işim!

Amine’nin evinde kutlu doğum rûyası,
Bir haberci bekleyen alemlerin hûlyası,
Nur ile aydınlandı cahilin heyûlası
“Bismillah” deyip fethe adım attı Efendim!
Bütün alem duyuyor gönüllerde haberdar.
Kimse sevemez seni yoktan vareden kadar

Külün alev olduğu Mekke dermandır derde,
Nur yüzüne kapanmış bir bulut perde perde.
Amcasına sarılmış alemi ilk seferde,
Bahira’nın gözünde son peygamber Efendim!
Bereketle geçiyor geçtiği her şehirden
Sanki Kevser akıyor su içtiği nehirden.

Nurdan bir anafora şahit kılındı gece.
Cebrail’in dilinde o muhteşem ilk hece,
Oku ey Muhammedim! Alem dinler sadece.
Hatice'nin evinde peygamberdi Efendim!
Yeni bir başlangıçtı azığındı bu çilen
Alemlere bir yükken sana yoldaş biçilen!

Cebel-i nur dağında gönüllere nur doldu.
İslam’ın bayrağıyla Ebu Cehiller soldu,
Hubel, İsaf, Lat; cümle put inancı kayboldu,
Allah dedi kükredi Hamza ile Efendim!
Bin dört yüz yıl mesafe hayatıma ıraktın,
Seccademin üstüne gül kokunu bıraktın.

Kûr’an iklimi dağıt Yesrib, Şam ve Mısır’a,
Sen en güzel kılavuz, ışıksın her asıra,
Allah diyen yiğitler onlarda şimdi sıra
Sahabenin önderi baş kumandan Efendim.
Seninle yazılmıştı alın yazısı, kader
Uhud, Hendek, Bedir’i bu yürekler fetheder

Ateşten gömlek giymiş peygamberdendi soyu!
Merhamet yüreğinde sevgi doluydu huyu.
Ne uzundu ne kısa tam kararında boyu,
Özel yaratılmıştı nur sîmâlı Efendim!
Azrail suretinde duyacağım son seste,
La ilahe illAllah İnşAllah son nefeste!