Evrenin Merkezi Dünya İle Buluşan Şehitl ...

İnsanın yaşam merkezi Çanakkale
Çanakkale’de sevgiyle bakan yürekler daima ‘Can’ı görür
Çanakkale’yi çok seviyorum
Nefes alırken nefes aldıranı hissedince seviniyorum
coşuyorum da
Sevda yüklü gemiyle mucizelerle karşılaşmak için koşuyorum
Güzelliklerle dolu evrene gidiyorum
Beynin içinde yaşamak değil amacım yüreğine girmektir
Kendimi bilmek için çileli bir yolculuk yapacağım
Kalbin derinliğinde sakladığın yaşamı özledim
Balıkesir’i çok seviyorum ama kaderi yazdıran kente olan sevgiden yanayım
Amacım kendimi bilmektir
Kazdağı’nda aydınlanan gecelerde o görkemli oluşu görünce şaşkın ördek gibi dolanıyorum
Kazdağı’ndaki güzelliğin sırrını çözmektir amacım
Amacım kusur görmek değil kusursuz doğanın güneşinde aydınlanmaktır
İnsanın iç güzelliğini aydınlatan ışıklara hayran hayran göz gezdiriyorum
Bandırma güneşine hayran hayran bakıyorum
Evredeki insanı anlamak değil amacım kendimi anlamaya çalışmaktır
Kendimi anlarsam eğer görürsem insanlığımı her zerresinden gören göz olurum
Görmeme engel olan var mıdır diye sorarsan vardır derim
Ve zihnin ötesine geçip gönül gözlerimle görmeye çalışırım
O gözler ki sevgiyle baktı mı kalpler daima “can”ları görür
Kader deyip durma
sıkma canını
kaderin de güzelliği vardır
O güzelliği yazan nerede ise bulmak istiyorum
Ama biliyorum ki güzelliği yazan da güzelliğin ötesindedir.
Dünyaya gözlerimi açmadan bile görmüştüm o güzelliği
Evren insanın aynasıdır, o öyle bir ayna ki yalnız seni yansıtır
Davras’tan esen rüzgâr rahatsız ederken seni
Isparta’da soğuk suyunu içince anımsamıştım tarihsel gözleriyle bakan doğayı
Isparta’yı çok seviyorum
Daha gözlerimi açmadan dünyaya
Dev gözleriyle insanı yutuveren İstanbul’u anımsayınca
Eğirdir’in daracık kalbinde gezinen cılız ışıkları düşünüyorum
O ışıklar ki beni benden aldı da başka bir insan yapınca kopuverdim o eski benden
Evrenin merkezi Isparta demişlerdi de gülmüştüm meğer merkeziymiş
Isparta’da çağdaş insanları süzünce anladım kaliteli yaşamı
Başka insanlarla iletişim kurmadan önce kendi özüme döndüm ve kendimle konuşunca kalbimin derinliğinden gelen o görkemli sesi duydum.
Ve kalbimin kitabını okuyunca anladım ki o kitap daha daha anlamlıdır
Ancak Senirkent den geleceğe yolculuk yapmak istedim de
Davras’ın kalbindeki buzdağı dikildi karşıma
Nereye gideceğim belliydi ama Davras geçit vermedi bana
Ben bir insanım, iç güzelliğim kutsaldır, çünkü o güzellik Rabbimin emanetidir
Onun üzerinde ne olduğunu bilseydin gülmezdin bana, kızmazdın sözlerime
Ve Onun canından can vardır, o canla yaşıyorum.
Onun güzelliğini hissederek iç güzelliğimle yaşıyorum
Çanakkale’yi çok seviyorum
Şehitler Tepesi boş değil, orada kurulmuş bir terazi var
O öyle bir terazi ki hayatın o denge üzerindedir
Şimdi Çanakkale Boğazı’nın sularında geleceğe yolculuk yaparken kendime soruyorum: Allah beni dünyaya niçin gönderdi?
O bir insan yarattı. Yarattığı insanın neler yapabileceğini görmek içindir.
İnsan olmanın bir amacı vardır, o da Hakk’ı bilmektir.
Çanakkale’nin dev gözlerinde kendimi görmek için geldim
Ve dedim ki: “Ben gizli bir hazineydim, bilinip tanınmayı diledim, bu yüzden insanları yarattım.”
İşte o insan benim.
Evrenin dillere destan olan güzel kalbinde bakalım ne yapacağım.