Evrende. Şiiri - Fehmi Tazegül

Nefes alıp verirken oluyorum sarhoş,
Ölene etrafında baksana boştur boş,
Bırak onu bunu gönlünü hoş tut hoş.
Durmadan kurulan dağılan evrende.

Anlamış değilim kitabınla mimberini
Elimde rakı kadehi var çekmem elimi.
Sana göre şimdi bir tek suçlu ben mi.
Senmi merhameti öğreteceksin bana.

Bana dinsiz kafir deyib hep durursun.
Sofu olmuşsun dinden dem vurursun.
Hep istersin dünya malı benim olsun.
Hırkan tespih postun seccaden güzel.

Fehmi.
Sözüm var gerçeği bilmek isteyenlere.
Ey sakallı senin gündüzün olmuş gece,
Aklın kötülükte hırsızlıkta kötü şeylerde.
Şarap içmiyorum diye övünürsün ama.