Evliya divanı..şiirim ve sözü

Gönül gözü açık, gezer ovayı,
Hakk’ın nuru ile, süsler yuvayı,
Terk etmez bir anlık, Yüce Mevla’yı,
Her veli bir sırdır, bilinmez hece.

Nefsini yenmiştir, olmuş bir hiçtir,
Hikmet pınarından, bir damla içtir,
Hakikat yolunda, ne kutlu göçtür,
Sözleri bal olur, damlar her gece.

Hasan der bir himmet, eyle erenler,
Bu fani dünyada, Hakk’ı görenler,
Aşkın şarabından, bize verenler,
Cahil kalmayalım, böyle körpece.

Yolunu şaşıran, onlara gelir,
Paslanmış kalpler, nur ile dolar,
Bir “Hû” çekişinde, dağlar delinir,
Zikriyle aydınlanır, en zor bilmece.

Dünya malı onlara, bir kuru posttur,
Gerçek olan mülkün, sahibi dosttur,
Yaratılan her ne, varsa bir rosttur,
Gördükleri manadır, sanma sadece.

Sabırla yoğrulur, çile çekerler,
Gönül tarlasına, sevgi ekerler,
Her dem gözyaşıyla, güller sularken,
Dertleri devadır, gündüz ve gece.

Hasan der bir himmet, eyle erenler,
Bu fani dünyada, Hakk’ı görenler,
Aşkın şarabından, bize verenler,
Cahil kalmayalım, böyle körpece.

Onlar ki deryadır, bizlerse damla,
Anadolu yurdu, doludur onla,
Horasan’dan gelen, o kutlu canla,
İrfan meclisleri, kurulur nice.

Sözleri bir ok misali, kalbe işler,
Onların duası, dağları aşar,
Ardından gidenler, menzile koşar,
Zulmetten aydınlığa, geçer gizlice.

Hasan der bir himmet, eyle erenler,
Bu fani dünyada, Hakk’ı görenler,
Aşkın şarabından, bize verenler,
Cahil kalmayalım, böyle körpece.

Gönül dergahına, giren kurtulur,
Sevgi pınarında, yunur, arınır,
Her veli bir güneştir, kalbe vurulur,
Alemler aydınlanır, o nur düşünce..

Hasan Belek
24 07 25
Akçay