[Kadın – Gözleri dolu ama gülümseyerek, yavaşça konuşur:]
şimdi dönüp baktığımda
sana kırıldığım ne varsa
aslında en çok sevdiğim yerlerinden kırıldığımı anlıyorum
çünkü kalbim sana en çok
en çok bağlandığım yerden incindi
ama işte tam da o yüzden
o kırık yerleri avuç içlerimle örttüm
çünkü biliyorum
sen de hiç bilmeden
kendini yaralı bir adam gibi
benim içime bıraktın
ben seni affettim
çünkü sen, gitmeyerek sevdin beni
çünkü sen, bazen beceremesen de
yine de denedin
ve bu yetti bana
artık senden beklentim
beni değiştirme, yüceltme, büyütme değil
beni olduğum gibi anla
içimde susan kadını dinle
bazen sadece yanımda dur
hiçbir şey yapmadan
ama yıkılmadan
çünkü sevgi bazen
bir omuza yaslanmak değildir
o omzun, sonsuza dek orada olacağını bilmek yeter
şimdi diyorum ki:
yeniden başlasak
ama bu defa yarışmadan, saymadan, susmadan
birbirimizin aynasında
kırılmadan bakmayı öğrensek
ve ben sana her sabah
"günaydın" derken
kalbimden geçen şu cümleyi de fısıldasam:
“iyi ki varsın”
çünkü sen…
onca yıl sonra bile
hala benim “olsun” dediğim tek adamsın
[Erkek – İçten, derin ama bu defa kendine emin bir sesle:]
beni affettiğini söyledin
ve sen bunu söylediğinde
ben içimde çocukken ağlayamayan o adamı da affettim
çünkü yıllarca sevilmeyi
hep hak etmek üzerine kurdum
oysa sen bana
koşulsuz kalmayı öğrettin
seninle yeniden başlamak
bana sadece bir ikinci şans değil
ilk kez gerçekten başlamak gibi geliyor
çünkü artık biliyorum
bir kadının sessizliği
sandığımız gibi dingin değil
fırtınanın kendisidir
ve senin o suskun fırtınanda
ben defalarca savrulup
sonunda kıyıya çıktım
senin kıyına…
şimdi istiyorum ki
birlikte yürüyelim
karşı değil, yan yana
elini tutarken
artık "kaybetmem" korkusuyla değil
"birlikte büyürüz" diyerek
senin gözlerinde
hala o ilk tanıştığımız kadını görüyorum
ama en çok da
senin beni affetmiş gözlerinde
kendimi yeniden buluyorum
çünkü aşk
bir kere tutulmuş bir el değil
her seferinde yeniden uzatılan eldir
ve ben o eli
yüzlerce kez daha tutmak isterim
her seferinde farklı, ama aynı sevdayla
şimdi dönüp sana bakınca
şunu söylemek istiyorum:
“Ben buradayım… Hem de hiç olmadığım kadar.”
ve eğer elimi tutarsan
bir daha bırakmam
çünkü sen benim
geç kaldığım değil
artık tam zamanında geldiğim
tek yer oldun...
Kayıt Tarihi : 15.7.2025 14:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!