Evlilik Hikâyesi 4 Şiiri - Onur Göknil

[Kadın – Gözleri dolu ama gülümseyerek, yavaşça konuşur:]

şimdi dönüp baktığımda
sana kırıldığım ne varsa
aslında en çok sevdiğim yerlerinden kırıldığımı anlıyorum
çünkü kalbim sana en çok
en çok bağlandığım yerden incindi

ama işte tam da o yüzden
o kırık yerleri avuç içlerimle örttüm
çünkü biliyorum
sen de hiç bilmeden
kendini yaralı bir adam gibi
benim içime bıraktın

ben seni affettim
çünkü sen, gitmeyerek sevdin beni
çünkü sen, bazen beceremesen de
yine de denedin
ve bu yetti bana

artık senden beklentim
beni değiştirme, yüceltme, büyütme değil
beni olduğum gibi anla
içimde susan kadını dinle
bazen sadece yanımda dur
hiçbir şey yapmadan
ama yıkılmadan

çünkü sevgi bazen
bir omuza yaslanmak değildir
o omzun, sonsuza dek orada olacağını bilmek yeter

şimdi diyorum ki:
yeniden başlasak
ama bu defa yarışmadan, saymadan, susmadan
birbirimizin aynasında
kırılmadan bakmayı öğrensek

ve ben sana her sabah
"günaydın" derken
kalbimden geçen şu cümleyi de fısıldasam:
“iyi ki varsın”

çünkü sen…
onca yıl sonra bile
hala benim “olsun” dediğim tek adamsın

[Erkek – İçten, derin ama bu defa kendine emin bir sesle:]

beni affettiğini söyledin
ve sen bunu söylediğinde
ben içimde çocukken ağlayamayan o adamı da affettim
çünkü yıllarca sevilmeyi
hep hak etmek üzerine kurdum
oysa sen bana
koşulsuz kalmayı öğrettin

seninle yeniden başlamak
bana sadece bir ikinci şans değil
ilk kez gerçekten başlamak gibi geliyor

çünkü artık biliyorum
bir kadının sessizliği
sandığımız gibi dingin değil
fırtınanın kendisidir
ve senin o suskun fırtınanda
ben defalarca savrulup
sonunda kıyıya çıktım
senin kıyına…

şimdi istiyorum ki
birlikte yürüyelim
karşı değil, yan yana
elini tutarken
artık "kaybetmem" korkusuyla değil
"birlikte büyürüz" diyerek

senin gözlerinde
hala o ilk tanıştığımız kadını görüyorum
ama en çok da
senin beni affetmiş gözlerinde
kendimi yeniden buluyorum

çünkü aşk
bir kere tutulmuş bir el değil
her seferinde yeniden uzatılan eldir
ve ben o eli
yüzlerce kez daha tutmak isterim
her seferinde farklı, ama aynı sevdayla

şimdi dönüp sana bakınca
şunu söylemek istiyorum:
“Ben buradayım… Hem de hiç olmadığım kadar.”

ve eğer elimi tutarsan
bir daha bırakmam
çünkü sen benim
geç kaldığım değil
artık tam zamanında geldiğim
tek yer oldun...