Evlerin kapıları kapanınca,
Bana kalınca akşamdan sabah.
Eski yaşamların duvarda kalan izi,
Nasıl bir dönencede kalmalı ah.
Penceresi kör evlerin bakışları gibi,
Yada denizi görmemiş,yeşile dönmemiş yüzlerin.
Sana dalıp duruyorsam işte bu yüzden.
Adım adım seni tanımak istercesine yeniden.
Her kelime yeniden kıpırdayacak canlı alevlerden.
Bitmek tükenmek bilmeyen zaman ve sen.
Bir madeni ararcasına,darmadağın çarşaflarda.
Nefesini içsemde oracıkta can versem.
Evlerin kapıları kapanınca.
Ne yaparsın yokluktan varlık?
Çemberin içi de bir kalmışsa dışı da.
Yaşamak bir odada,iki başına.
Kayıt Tarihi : 20.5.2011 11:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!