Evler Hatırlıyorum Şiiri - Gülcan Arıkan

Evler hatırlıyorum çocukluğumdan
Çıkıp geliyorlar aklıma zaman zaman
Dışardan sesi gelen bir okul zili bazen,
Bir horozun sesi bazen de uykumdan uyandıran,
Evler hatırlıyorum çocuklugumdan...

Annem,babam, kardeşim görevler o kadar belli...
Babaannem,dedem,amcalarım...
Hepsi sevgi,hepsi kıymetli birer hatıra şimdi
Ben dönemiyorum o günlere bu yaşımdan,
Çıkıp onlar geliyor zaman zaman
Anlıyorum ki ben en çok çocuk olmayı sevmişim
Anlıyorum ki çocukken herkesin herşeyi olan ben,
Anlıyorum ki şimdi kimsenin hiçbirşeyiymisim...

Büyümek de mi var sorun,
Dünyanın gidişatında mı,
Hiçbir şey eski günlerde ki gibi değil
Eski evler,eski sokaklar yok artık
Bir 'merhaba' nın güzelliği
Bir 'hoşçakal' ın hoş temennisi ayrılırken birbirinden
Cümleler, kelimeler,dizeler bile
Hiçbir şey eski günlerde ki gibi değil

Evler hatırlıyorum çocukluğumdan
Çıkıp geliyorlar aklıma zaman zaman
Sokakta oynarken yemeğe çağıran sesi annemin,
Bayramlarda dedemin verdiği harçlık bazen de,
Kolonya kokulu odalardan yayılan huzur
Herkesin herşeyi olmanın çok şey olduğu yıllar...

Anlıyorum ki çocukken herkesin herşeyi olan ben,
Anlıyorum ki şimdi kimsenin hiçbir şeyiymişim...
Anlıyorum ki şimdi; ben en çok çocuk olmayı sevmişim...