Yorgun düşüp akşam trafiğinde,
Elinde iki ekmekle,
Eve geldiğinde,
Tabii, bir iş bulabildiysen eğer!
Ve on iki saat çalışmıyorsan günde,
Yani evde olabiliyorsan, akşam yemeğinde,
Öyle fazla bir şeye de gerek yok,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
