Evlat Özlemi Şiiri - Nursel Yeşilyurt

Kolay gelmez hiç bir can dünyaya.
Muhtaçtır her dem evlat duaya.
Besle büyüt emek ver yaşat.
Sabahlanan uykusuz geceler berbat.
Dünyaya getirmek olur kabahat.
Sever, af eder yapılanları.
Zahmet olmaz anneyle babaya evlat.
Güvenilir kucak en sıcak ocak.
Tüm sevgilerini yürekte tutarak,
Evlatların yoluna olunur turab.
Hiç çekilmez olur yalnızlıkları.
Eline diken batsa sızlar vicdanı.
Duadadır avuçları seher zamanı.
Büyüyünce uçar yuvadan kuşları.
Yarım kalır sofrasında çayları.
Boğazına dizilir lokmaları.
Göğsünün üstünde bağlanır kolları.
Gözbebeği deler gittikleri yolları.
Hafızada canlandırır geçen yılları.
Rahat vermez olur hatıraları
Dönüp gelse yuvaya evlatları,
Mutluluktan eğmez yere ayakları.
Nurseli yüreğinde duyar hasreti
Yere batsın kim çıkardı ise gurbeti.
Ağızlarda zehir etti şerbeti.
Vuslat olsun özlemin nihayeti.