Evim yok Şiiri - Yasemin Güven

Bu gece bir kez daha yıkıldım sus diyorum aklıma ama sustaramıyorum kızıyor haykırıyor...
Sevme aldanırsın yıkılırsın arkada döndüğünde kimsenin olmadığını görürsün...
Ama ben evet ben dinlemedim seviyorum diye bağıra bağıra haykırdım aklıma kalbime...
Şimdi bir dalım kalmamış tutunucam inancımda kalmamış kimseye bitti herşey...

Yine susuyorum susturuyorum aklımdakileri duymak gelmiyor beynimdeki kavgaları...
Neden diyorum benmi yanlışım yanlış insan mı beni buluyor bilemedim ama kırıldım işte...
Ben ya ben niye yalanı beceremiyorum kandıramıyorum kimseyi olmuyor bende...
Ben ya beceremedim sevmeyi yada kendimi sevdirmeyi sevmeyin böyle sevicekseniz...

Gidiyorum hayatından şehrinden kalbinden hatta söküp attım seni kalbimden bitti git...
Seni görmicem sesini duymıcam uzaklara git gelme yalanlarınla beni bir daha sevme git lütfen...
Bir seni yapmaz beni öldürmez dedim ama sen daha da beter eylemişsin beni dünyamı yıktın...
Evim yok neresi artık bilmiyorum yolumu pusulamı şaşırdım bir daha inanmak yok artık kimseye...

YASEMİN GÜVEN