Evet, Vardı Önce Kırk Yıl Hatırı

Bir kahvenin kırk yıl hatırı vardır
Sen Yavuz Selime el olup gittin
Dünyâ; kimine bol kimine dardır
Vuslat ateşiyle kül, olup gittin

Kulu bağışlamak Allâh’a mahsûs
Bu beşeri değil, ilâhi husûs
Biliyorsan konuş, bilmiyorsan sus
Gönül köprüsüne yol olup gittin

Evet; vardı kırk yıl hatırı önce
Şimdi bir salise varmı? De sence
Dostluk, arkadaşlık hepsi işkence
Madde tağutuna kul olup gittin

Gönül yaylasında yaylayamadın
Ceylânı, geyiği hoylayamadın
Sevda deryasını boylayamadın
Âşk seyrângâhında çöl olup gittin

Midesinin kulu olan ne diyor
Herhâlde şeytana secde ediyor
Seherin vaktin haramiyle gidiyor
Sahih mücevherken pul olup gittin

Karıncada filin gücü gizlenmiş
Küçüklüğü; pirelerde gözlenmiş
Yılanın düşmanı akrep izlenmiş
Mahlûkat gözünden sel olup gittin

Ömür denen gelir geçer zamanlı
Gittiği yol bazan tozlu dumanlı
Şeb’i aruzunda dînli îmânlı
İdiyseniz bülbül-gül olup gittin

Şuarada olmaz manâsız tabir
Yazdığı hikmettir dediği cebir
Bize emredilen şükür ve sabır
Sefine i Nûh da sal olup gittin

İSLÂMİ: atmadı, atmaz desteksiz
Ehl-i îlim olamaz ki isteksiz
Hakk’a karşı kalmadınsa mesnetsiz
Gönülden gönüle yol bulup gittin