Evet Bayım, Çingeneyim Şiiri - Nafiz Karak

Bize “çingene” diyorlar,
Dilleri paslı bir bıçak gibi,
Kesmeye alışmış yaralarımızı…
Evet bayım,
Çingeneyim!

Ben;
Güneşi avucunda gezdiren
Kara gözlü gurbet çocuğu,
Rüzgârın soydaşım,
Toprağın akrabasıyım.

Bizim çadırlarımız
Gökyüzüne kuruludur,
Korkmadık hiçbir yağmurdan
Hiçbir huduttan…
Çünkü biz
Hürriyetin ta kendisiyiz!

Bir ezgi düşer geceden,
Davulun yüreği konuşur,
Ateşin dili,
Sevdanın imlası…
Bizim şarkımızı
Kimse susturamaz bayım!

Bize “çingene” diyorlar,
Varsın desinler…
Bu kelimenin altında
Bin yıllık bir gurur saklıdır.
Biz,
Kimliğimizi sırtlanıp
Dünyayı dolaşan
Onurlu bir kederiz.

Kırılmadık,
Kırdırılmadık da…
Her aşağılama
Bir zırh oldu içimizde,
Bir daha devrilemeyelim diye.

Evet bayım,
Çingeneyim ben,
Ve başım gök kubbeye değiyor,
Siz hâlâ
Önyargınızın karanlığında
Cüce kalıyorsunuz.