Eve Giden Yol Şiiri - Kaan Gülsatan

Güneş sisteminde gitmekle kalmak arası birden fazla ikilemin çerçeveye yakışır mantıkta değerlendirilmesi.

Mâvi bir yoldan gidilen keskin patika,
nice ölüler ve diriler yatıyor hem altında hem üstünde,
nasıl oluyor bilinmezleri ve dahi görünmezleri görüyor içimdeki çocuk,
kalanlar daha çok yanıyor derdine, gidenlerden.

Arzın merkezinden gökyüzünün ta ortasına doğru inen keskin basamaklı bir merdiven,
yolda ölüler var, ölüm her yerde.
Ellerini uzatıyorlar yolculuk eden dirilere zaman zaman,
Ölün diye çekercesine değil de, yaşayın diye itercesine..

Tam dolundan, dünyaya yükselen bir merdiven,
bu seferki en kötüsü,
Yamaç gibi basamakları, kaygan yolları var,
yolda ne olsa da, eve giderken zorlanmıyor insan,
ölü ya da diri.
Yürüdükçe ayakları, eve kendiliğinden götürüyor...

Ölüler uğurluyor dirileri, yolculuklarının başlangıcından bitimine kadar olan bir ömürde,
hepsine birer iz bırakarak,
geçmişteki hayatlarından...