Eve dönüş Şiiri - Zeynep Karacaa

elinde eski bir makine
tıkır tıkır işliyordu hayatını
yap
sök
yap
sök
tutuyordu bazen doğru bildiği

bir elinde aynası genç kadının
kaçamak bakışlar atıyordu kendine
iki kızgın demir düşüyordu yüzüne
yanıyordu gölgesi
olmazsa olmazı mıydı
nasır tutan yüreği

avuçlarında birikiyordu
eve dönüşleri
kendine dönemeyişleri
yap
boz
yap
boz
kırılıyordu düşleri