Evde Oturmak Gezisiz Şiiri - Timur Taşkın

Sığınmıştık AVM den önce
Aslında, hiç mi hiç geçip gitmeyen
Tuşlarının gittikçe renklerinin solduğu
En fazla bakınca, kafamı kaldıramadığım
Ekranından yansıyan halimize
Yada daha bir özdeşleşerek
Sürekli ellerimizde oyuncağımızdan
Her an düşen harflerin
Şekillerin dünyasına sığınmıştık
Çok çok kalabalık ve sıkışmadık zanneddik
Ne kadar artsa da köprüler
Üst geçitler, tüneller, metrolar
Bir yerden diğerine taşındığımız kadar
Yapılmasın dediğimize,sığınmışken
Alıp götürdüler,kategorim Y kuşağı
O gece evimize gidemedim demişti
Onca görmüşlük yaşamışlık sonrası
Öncesi çıtırmış, evde boşu boşuna oturmaktansa
Tekrara ilk iş olarak, yapamadım
Gezmeden yine parka geldim
Sanki noksandı buraların çıtırı
Kaçırmak istemedim, sıçradım ışınlandım yanlarına
Yaşıtlarım oradaydı ve kitap okuyunca paylaşınca
Dedim boşu boşuna dolaşmaktansa
Korktum belkide annem babamın hiç sormadığı
Yada iş-güçlerinden soramadığı saatler
Gezdiklerimiz ve öteside elimizden giderse!
Akşamları bile sofrada değilken
Dizi saatlerinde, arayıp soramadıkları, oysa
Çok azımız evlerde kitap okuma saatinde
Hep bakıp durmuştum
Ellerim tuşlardayken beklemiştim
Bir mesaj veya bir ses, nice yıllar
Annemden yada babamdan, nice günler
Gelecek diye, çok fazla meraklanmasınlar
Şimdi ben de parktayım, geleceğim yine