Uyumasın gece, yanında olmasın hiçbir kimse.
Ne söz ne muhabbet bulamasın bir tek kelime.
Donuk kalsın askıda, bakarken odanın tavanına.
İstemem gelmesin, getirmesin gözler gözleri.
Duyulmasın duymasın yaklaşan ayak seslerini.
Bir gelen geçen olmasın kalsın hep boş rüyalarıyla.
Bir anlamı olmasın camdan odaya yansıyan hilalin.
Ben denizin kıyısına hasretken, içinde kalsın.
Deniz, orman hayat vermesin bulmasın neşesini.
Yüreğim kıyılarda hep oturur durur uzun zaman.
Onunda dağılmasın acı kenarında denizin.
Döner bülbülün kanlı kanatlarını kanayan yüreğiyle.
Gül kargaya meyletmiş bulmuş belayı, bana ne.
Belli ki sürmez uzun yolculuğu kendi etti, kendi buldu.
Kap kara gözlere kapılmış görmemiş gagasında olanı.
Uyku uyumak bir tek bana zor olmasın.
Halden anlamayan gece uğrasın, gündüzün zulmüne.
Hükmüm olmadı olmuyor hükümsüz nasıl kaldımsa.
Bunu anlamayan bulsun öteki olmayı kalmasın hükmü.
Kenan Gezici 28/10/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 28.10.2025 11:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!