Etme Dûr Şiiri - Affânî Vav

Sen gönüller tabibisin ben dil-i şikeste meczub,
Şifa dilenerek geldim bahtına düştüm tabibim.

Vuslatın süruru ile eşiğe bin yüz süreyim,
Sıra sıra dağlar ile deryalar aşsam habibim.

Halêla'nın yollarında geçsin ömrüm muhabbetle,
Eşiğine hizmet ile sana kurbandır şebabım.

Vecd-efzâ feyzin kem etme himmetinle âlî kılsan,
Sensiz yetim sensiz garib sensiz yurtsuz dil yebâbım.

Şol sadrımın nazlı yâri kabul buyur dil hanene,
Nar-ı hasret ile pişti ciğer deştim dil-kebâbım.

Burgularımla ayar ver bam telime değsin elin,
Sesi kısık akord kaçmış ayar ister bir rebâbım.

Sahib-u'l hilm û hâyâsın hem melce-i ğurebâsın,
Sığındığım tek limansın bâbındır benim tek bâbım.

Şah-ı Hâlêlî sultanım meded diler garib benden,
Affânî'yi etmesen dûr uzaklığımdır tebâbım.