Balıkesir/ Ayvalık
Yoluna çıkıyorsa acı
Çekeceksin biraz sancı
Mutluluğa herkes ortak
Dertliysen herkes yabancı.
Zeytin dalının simgesidir gözlerin
En güzel günleri görsün isterim
Yemyeşil ağaçların ve çiçeklerin
Neşesidir huzurla bakan gözlerin
Eşgalin farklı bir renk gibi sonsuz ve derin
Parlatıyor dünyayı senin o masum gözlerin
Evvel zamanın içinde
Geçen acı tatlı günlerle
Yaşadığım son dünde
Ve bugünündesin baba
Şimdi ismin yazar bir mezarın taşında
Gözlerin gördüğü doğrumudur
Yanlışını kimse görmez
Kulakların duyduğu doğrumudur
Dedikodular hiç bitmez
Ağızlardan çıkan laflar doğrumudur
Kemiksiz diller haddini bilmez
Şimşek çakar bulutlara vurur
Bulutlar ağlar yağmur olur
Sonra düşer gözyaşları toprağa
İnsanlara yar olur
Sonra bir anda karanlık gider
Güneş dünyaya aşık olur
Hiçbir şey tek başına olmaz bilesin
Hiç kimse eşsiz değil onuda bilesin
Omuzundan aşağısını görür insan gözlerinle
Birde burnunun ucunu
Birde kırıyorsun aynayı bilse bari suçunu
Suçlu sensin
Karşılıksız bir vücut
Sabit bir kök ile
Elleri havaya bakan
Gölgesi engin ve dertli
Bir çınar ağacıyım
Papatya çiçeğine benzer dünya
Sarı göbeğine tutunur coğrafya
Yaşamak için mücadele veren yedi kıtada
Bembeyaz günler açacak inşallah çok yakında
Dünya bir hastalık ile savaş eder
Bu kadar vefasızlık
Bu kadar hiçlik
Bu kadar yalnızlık hissetmemiştim
Dostlarımın derdi
Benim derdimi
Ömür ise bu uzun serüven
Bir ömür ömrünle geçsin
Sen benim herşeyimsin
Sen ağlıyorsan gözlerinde ben
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!