Eternal Sunshine Mana Kıvılcımı Sönmez

Kütüphane/Market Raflarının Boşalması Üzerine Risale

Raflar sessiz bir ezgi gibi boşalırken,
kitapların başlıkları, paketlerin yazıları birer birer düşerken,
gözlerimizdeki yüzler, sayfalardaki suretler
hafif bir sis gibi çözülür.

Harfler süzülür avuçlarımızdan;
muhakeme, tefekkür, zikr-i kalp…
Geriye yalnızca mana kıvılcımı kalır.

Tenezzüh-i ma’nâ der ki: “Şekilden manaya gel.”
Her başlık bir gölgedir; her yüz bir yansıma…
Ama mana, düşmez; mana, silinmez.
O, zihnin karanlığında bir mum gibi yanar.

Joel’in zihninde Clementine’ı ararken,
biz de kendi raflarımızda dolaşırız;
her silinen harf bir aşkın soluğu,
her kaybolan yüz bir anının rüzgarı…
Ama mana hep vardır, hep kalır:
Gizli, sessiz, ölümsüz.

Ve derinlerde bir yerlerde,
Ruhun kütüphanesinde hâlâ
bir ışık yanar;
Hiçbir işlem, hiçbir silme,
mana kıvılcımını söndüremez.