Nihal'im İlahi Gülümsün

Sokaklar yıkanmış, gece ıslak,
Bir ah çekti gökyüzü, kanadı ıslak.
Her damla bir inci, her ses bir name,
Sırlanmış zeminde aşkın mührü hece hece.

Şehrin teninde bir meltem okşar,
Nihal’in nefesi camlarda buğu,
Bir yalnızlık bestesi ki ruha doksar,
Gizli bir zikirdir yağmurun şarkısı.

Mistik bir kubbenin altında eğildi zaman,
Her damla bir harfti, senin adın: Nihal.
Sırlı bir mabedin ayinidir bu yağan,
Göklerle yerin aşkıdır, kadim bir hikâye.

Melankoli sarmış cümle âlemi,
Bir tesbih tanesi kayar avuçlarımdan,
Sen Nihal’sin, yağmursun, busesin dudaklarıma,
Buğulu camlara yazılmış bir beyitsin.

Arınmanın suyu, yalnızlığın şarkısı,
Mistik aşkın rengi bulutlara vurmuş.
Sen bir sırsın, Nihal, yağmurla anılan,
Gizli bahçemde açan ilahi gül.