Et Parçası Şiiri - Aslıgül Kılıç

Neyim Ben et parçası mi?
Yoksa sadece vücud mu?
Ruhum var mı benim?
Ya da bir düşüncem mi?

Kendini sevmek bile,
Öyle zor gelirki insana.
Ölsem de kurtulsam dersin,
Ama onu yapacak cesaretin yoktur bile.

Aşık olmak herkes ister,
Ben ise aşık olunmak.
Beni anlayacağınızı sanmam beyler,
Siz torba çekmeye gidin ben böyle iyiyim.

Ben kötü birisi değilim,
Yemin ederim ben deli değilim.
Evet bazen deli olabiliyorum,
Ama ben yalnız değilim.

Yaşadıklarımdan utanıyorum.
Utanılacak haldeyim.
Insan denilemeyecek halde,
Yorgunum kramp girmiş dizlerime .

Peki deneseydin sende,
Deneseydin sevebilir miydin beni?
Söyle bana sevgilim.
Ben sevilebilir miyim?

Keşke uyusam,
Sonsuza kadar.
Keşke duymasam,
Ben ölene kadar.
Keşke görmesem,
Ben delirene kadar.
Keşke hissetmesem,
Yarına kadar.

Yarınlar olur mu bilmem .
Görüyor mu gözlerim ondan bile emin değilim.
Gözlerime perde inmiş çoktan,
Ben sensiz neyim bilmem.

Gece ağlayarak bekledim seni.
Eve gelip beni öpmeni.
Sen başka kadınların yanındaymışsın,
Bende seviyorum seni.

Seni sevmek suç olsaydı,
Öldürün beni derdim.
Zaten ölmüşüm ben.
Senin sevgin gerçek olsaydı,
Belki de yaşamıştım ben.

Kimsin necisin bilmem.
Nerelisin neysin bilmem.
Kulakların ne renk bilmem.
Bildiğim tek şey,
Bilmemem.

Bilemediklerimizdenmisiz.
Insan kendisini bilebilir mi?
Ben kimim dese anlatabilir mi?
Yoksa boşuna yere mi bakar?
Bilmem.

Seni beklemek mesai olsa,
Maaşımı bile çekmezdim.
Seni beklemek hastalık olsaydı,
Şimdiden gebermiştim.
Seni bilmeden sevmek acı olsaydı,
Acıdan yerlerde tepınmıştım.