Eşrefpaşa Şiiri - İlker Sevüker

Yaşardı bizim mahallede
Kakodan aşağı inince
Caminin köşesindeki o evde...
Uzaktan seyreder bakar
Hayaller kurar ,söyleyemezdim
Saklardım seni kendi içimde
Cengiz çare olurdu derdime
Şarkılarındaki nağmelerinle
Severdi insanlar birbirini
Komşular hala gider gelirlerdi
O zamanlarda birbirlerine
Mahallemizin kızıydı
Yakışık olmaz derdim
Kurulurdum kendi kendime
Gün geldi ,elin oğlu çıkageldi
Allahın emriyle seni babandan istedi
Nikah günü gelinlikle gördüm seni
Gidiyordun dönülmez uzaklara
Elimde kaldı yırtık sararmış resmin
Seneler geçti ama hala unutamadım seni
O zaman anladım ki seviyorsan söyleyeceksin
Suç değil günah değil ayıp değil yasak değil
Çıkıp karşısına seni seviyorum diyeceksin
Yoksa hayat boyu sararmış yırtık resimi saklayıp
İçine dert edip, ömrünce üzüleceksin