Eşref Trak Şiirleri - Şair Eşref Trak

Ölüm bu gün bana ne kadar yakınsın ne kadar sıcaksın
Elimi uzatsam tuttu tutacak gibiyim o kadar yakınsın
Aslında korkulacak bir yanın da yok gibi
Anlamıyorum insanların senden bu kadar çekinmesini
Derin bir sessizlik ve karanlıktan mı ibaretsin
Bilmiyorum ama merak ediyorum

Yakındaki büyük şehirden gelen eski dostum, bedenim
Hoş geldin sayfiye köyümüze, uzun zamandır yoktun
Büyük koşuşturmaların telaşı yoktur buralarda, rahatla biraz
Zaman bizim istediğimiz kadar akar ruhunun yaşadığı yerde
Gel sana çevreyi gezdireyim, gözün gönlün açılsın

İnşallah hep böyle mutlu kalabilirsin
Hayat seni hiç yıpratmasın
Hep bu neşeni, umudunu koru
Çünkü sen gerçekten samimi
Ve sevilecek insansın

Ne sevdamı anlatabiliyorum, nede seni sana
Okadarsın ki hayatımda, yetmiyor kelimelerin gücü
Elde var olanlar yavan, bir tarafları eksik
Öylesin ki benzettiklerim bile hayran sana

Canımdan çok seviyorum diyorum

Çocuğuyla, genciyle, yaşlısıyla bu bayram hepimizin
Kutlayalım doya doya, hatırlayalım, hiç unutmayalım
Atalarımızın bize bu mutluluğu yaşatabilmek için
Çekmiş olduğu zorlukları, saygıyla analım

Bu günün değerini anlatalım küçük kardeşlerimize

Güzel gözlü Asya’m prensesim
Dört hanenin nadide çiçeği
Beş şehzadenin sultanı, benim prensesim
Rabbimden bir oğlum bir de kızım olsun istemiştim
Ama bir oğul nasip etti bana
İyi ki geldin aramıza, mutlu ettin bizleri

Pek çok kimse bilmez aslında bu yönleriyle rüzgarı
Var oluş sebeplerimizden biridir halbuki
Adına şarkılar, şiirler yazılan yağmura
Bitki ve ağaçların oluşuna sebep
Yar ve yardımcısıdır rüzgar

Bir ben süzülürdüm yamaçlardan sanırdım
Sakin, kendi halinde özgürce kanat çırpardım
Diğerleri pek ilgilendirmezdi beni
Arzuları, egoları, ihtirasları korkuturdu
Yalnızlığın tadını çıkartırdım doyasıya
Birde aradım benim gibi olanı var mı diye sessizce

Gün doğmaya başlamış, cansız bir ışık vurmuş kulübenin camına
Karanlık gök yavaşça kızıllaşırken kalkmış yaşlı balıkçı
Yüzündeki kırışıklıklar ve geçmişi ile, elleri nasırlı, yorgun
İskelede bağlı kayığına yürürken sadık dostu yanında
Bu kasabada yaşayan herkes bilir onun hikayesini ve saygı duyar
O da bunu bilir hatırasıyla ve efendiliği ile yaşar

Ben aşk pınarıyım, kaynarım için için
Ne güller ne bülbüller sularım
Herkezede akmam, akamam
En azından adam gibi sevmeyi bilecek bülblül
Hevesinin hevasının nedeni aşk olacak
Sevilmenin de hakkını vermeli gül