Çocuksu masum hisler
Sarmıştı bedenimi
Tam dokuz yıl geçti
Seni gördüğümden beri
Biz birşey olamadık
Yağmur yağsa da
Götürse tüm acıları
Gözlerden yaş değilde
Işık ve umut saçılsa
Mutluluğu unutmuş yüzlere
Allah'ım bir ümit, teselli ver
Bana çocukluğumu verin
Sokakta oynadığım oyunları
Bakkaldan aldığım dondurmayı
Bana çocukluğumu verin
Bana çocukluğumu verin
Elini sürmüştün yüzüme
Halâ izi duruyor
Biliyorum ağlayınca silinecek
O yüzden tutuyorum ya gözyaşlarımı
Ben kafamı kaldırıma koydum
Sen hangi omuza koyuyorsun
Ben zehir içerken
Sen bal mı içiyorsun
Senin çatılı evin var da
Benim sokaklarım var
Her yerde kan, gözyaşı
Yangın yeri Gazze sokakları
Analar yavrularından
Yavrular Anlarından ayrı
Soykırım bitmek bilmiyor
Yaşayan en efsane şair
Ayrıldı aramızdan
Vakit geldi mi
Ufka doğru yolculuk başlıyor
Zaman dolu onun için
Kimsesiz çocuk gibiyim
Boynum bükük
Sırtımı delip geçen
Acımasız bir yük
Gündüzleri bile karanlık
Yanında değilim ama
Kalbine dokun ben oradayım
Kafanı kaldırıp gökyüzüne bak
Bende aynı gökyüzüne bakacağım
Yokluğunda her yer yıkıntı
İşte buna derler hayal kırıklığı
Bu aşk inişli, çıkışlı
Biliyorum diyeceksin yok bir sıkıntı
Sen nedersen de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!