Esmeralda Şiiri - Kaan Yalım

Yalnızlığın paslı tadını gevelerken,
Konuşup durur kırmızı çiçekli eteğiyle Esmeralda.
Sorarım yalnızlığın tadını halden bilmez karıncalara,
Sararım tütünümü kara şiirler yazdığım beyaz çarşaflara.
Sonra ve daha sonra ve daima…
Yüzün düşer aklıma,
Yüzüm düşer boşluğa.
Kırık bir kanto çalar cızırtılı ruhuma.
Mistik bir sandalım yalnızlar rıhtımında
Ve sesin yanık bir tını buzdan sıcak ruhumda
Özüm ve tözüm,
Varoluşun amorf silueti karşımda
Ardından elimde bir fırça
İnce dut dalından sapıyla
Tamamlıyorum 3 asır evvel başladığım Quasimodo portremi,
Yanı başımda Esmeralda.
Konuşup durur kırmızı çiçekli eteğiyle Esmeralda.
Uğultulu bir sessizlikle inerim bulutlardan yalnızlığın ücralarına
Ne olur susma Esmeralda.