barışın cesedinden yükselen elvan ışık huzmeleri
şairlere üleştirmeye hazırlanırken körpe kelimeleri
kürtçe bir soru gelir aklıma:
ma édi ne bese? *
yaralı bir annenin çalımlı sesi
diş geçirmeye çalışır karanlığa
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
"şüşa dile min şikest ! " demiş bir şiirinde Seyyidhan kömürcü, nedense o aklıma geldi sözün uzadığı ve acının bitmediği şiirde anne sözü olarak "ma édi ne bese?" kulaklarda yankılanırken...
Muhteşemdi Hasan kardeşim
Yüreğin dert görmesin
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
Şairdir..adamdır..şiir'dir..
Ah bunu dağa çıkanlar da okusa...Henüz dişsiz,yaşsız bebelerden ÖZGÜRLÜK-KİMLİK vs. isteyenler de okusa.TERÖRLE BİR YERE VARILAMAZ vs. gibi nutuklar çeken kravatlı hödükler de okusa...
O zaman hep bir ağızdan söyleriz...
Nedir bu kan,bu gözyaşı?
Bu memleket bizim,bizim.
Kim çıkardı bu savaşı?
Bu memleket bizim,bizim.
Kürtlük-lazlık-çerkezlik ney....
Aynı millet,hep aynı şey...
Türkoğluyuz,Türküz hey hey...
Bu memleket bizim...bizim...
Aleviyle sünni yarış,
Barış için olsun barış...
Adım adım,karış karış,
Bu memleket bizim,bizim.
Malazgirtle Çanakkale,
Bizi gördü hep elele.
Düşün gardaş,düşün hele.
Bu memleket bizim bizim.
Karpuzmu ki dilelim be ?
Tarlamı ki bçlelim be.
Kıymetini bilelim be.
Bu memleket bizim,bizim.
..........................
Kaleminizi ve gönlünüzü gönülden tebrik ediyorum.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta