esma ben gidiyorum yürüyor ayaklarım
limanına elveda demeden gidiyorum
sen adımlarımı say kırkını bulacak mı
kırkımda bir cesaret kalktım ve yürüyorum
senden önce gömülü senden önce sensizdim
odalarda hayalet silik ve belirsizdim
kanatlarım seninle özgürlüğü tattı yar
senle tattım ilkleri ben seninle yeşerdim
uçmayı tadan yavru hiç yerinde durur mu
uçabilene gitmek yakışmaz mı sevdiğim
hürriyete kanatlar açmak gayemizdi ya
gök yüzünde huzuru bulanlar oturur mu
esma benimle gelme sen burdan gidemezsin
gökyüzü kararıyor bana yetişemezsin
senden ayırdı bana verdiğin o hürriyet
özlemlerim ufakta onu çiğneyemezsin
ihanet mi ey esma kanatlarım eserin
her halesi nefesin hep senin fikirlerin
bana gösterdiğin yol senin ufkundan geçti
senle beslendim esma ben senin eserinim
duramam artık esma ufkun esrarındayım
bir ses çağırır beni onun dalgasındayım
kalmak istiyor kalbim inan korkuyor zihnim
gittiğimi düşünme ufkun sarmalındayım
ölüyorum ey esma kanadım rüzgar doldu
bir imtihana bindim beklediğim son buydu
doğduğum günden beri beni çağıran o ses
hayatımın firkati hayatımın sonuydu
Servet Balıbey
Kayıt Tarihi : 17.6.2025 09:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sen adımlarımı say kırkını bulacak mı
kırkımda bir cesaret kalktım ve yürüyorum
tebrikler balıbey, yare güzel seslenmişsin, ama gel beni dinle; "ölenle" ölünmez...
ki sırdaşlar, iç hukukta sadece
bu dünyaya ait değildir bilirsin
ve ölümü öldürmeye meyyaldirler,
sürekli eksik bir yanımız ve hep,
az bir derin uykuya hasretiz…,
bir o/nda olmakta gözümüz
ve günübirlik çilelerle avunup durmak da,
ötelerden uzaklara dalan bakışlarımıza,
teselli olmuyor,
nadasa bırakıldığıma aldırmadan işledin,
işledin bu kaskatı kesilmiş çorak toprağı,
bir beyaz meşe ya da paulownianın dahi,
kök salamayacağı kadar en derine doğru…,
kum kum ellerinde süzülebilen
bir toprak oldum hekimim,
ben/liğimi alt üst ettiğin için,
teşekkür ederim;
TÜM YORUMLAR (2)