Eskizehir Şiiri - Halil İbrahim Yılmazer

Hiçbir şehrin sıcağı titretmemiştir insanı bu kadar...
Hep göz önündeki gönlün,ırağında saklı;
Olası kuytularda saldırıverecekmiş gibi duran
Ferah bir bahar yeline ürperme korkusu...
Ve şehrin sübyan semasına,
Bir tecevüzcü şuuruyla abanan;
Kükürtle karışık sevda kokusu...
Hiçbir şehirdeki çorbacı hatırlatmamıştır insana eski aşkları,
Daha önce anlam verememiştir çünkü hiçkimse;
Kaşık tıkırtılarının bir aşk melodisine bu kadar benzeyişine...
Başka hiçbir şehirde,hiçbir tiyatro
Bu kadar erken kapatmamıştır perdelerini.
Bitmemiştir hiçbir oyun başlamadan.
Ve kendinden böylesine utanmamıştır hiçbir oyuncu
İzlerken bu şehrin oyununu...
Ve salınmaktayken ortasında
Kız kurusu pörsük nehir;
Zavallı semanın bacaklarından sızan kükürdün kokusuyla karışık
Hafif dumanlıyor kafamı
Hala damarlarımda dolanan eskizehir...