Eşkiya Geceler Basar Fikrimi
#fatma doğan
...
Ve gece çöktü şehre,
Bana ise hüzün.
Hatıralarıma sen düştün,
Bembeyaz.
Ürkek ve titriyorken
Şehrin şehla gözleri.
Islak, kıvrımlı yollara
Şavkıyordu yüzün.
Kıvrak, ince belli hatıralar,
Raks ediyordu zamanın terkisinde.
Adı konulmamış bir nehir gibi,
Geçip gidiyordun bu şehirden
Yağmurlarla sen,
Kah düşüme geliyordun,
Kirpiklerimden süzüle süzüle.
Kah gönlüme sızıyordun,
Yaralarımdan.
Şehrin can damarları çekiliyordu,
Yüreğimden fer,
İnliyordu sen gidince, gece.
Sessizce sönüyordum
gözlerinde ben.
Sensizliğim,
hüznümdü artık,
Kaldırımların
bağrına bastığıysa, taş,
Sağırlaşmış rüzgarların dudağında
Bundan böyle
yalnızlığın ıslığı çalar
Ayyaş ayyaş.
Bir ben yürüyordum,
ağır aksak,
Bir sen duruyordun.
Bir gölgen uzuyordu,
Gölgemin üstüne yalın ayak basarak.
Gece çökünce şehre,
Darmadağın,
bölünür uykularım,
Toplaşır karabasan gölgeler.
Sen yokken,
isyan basar bu şehri.
Öyle ki her fikrim,
eşkıyadan beter.
Geçen yıl,
sen vardın bu şehirde.
Nisan inmişti,
şehrin gözlerine yemyeşil.
Kayısı çiçekleri yağıyordu,
Hep bahardı saçların,
bu mevsim.
Aşk kokuyordu zambaklar,
Yüzünü yel okşardı.
Kar beyaz umutlar takardık,
Uçurtmaların kuyruğuna.
hiç anlamazdık biz ,
el eleyken
su gibi,
nasıl akıp geçerdi zaman.
Şimdi sen orada,
ben burada.
öksüz kaldı,
bu şehirde bahar,
gölgeler üşüştü geceme,
köklerimden,
ne anılar sökülür gider.
Nisanın gözünde yaş,
benim yüreğimde yarım kalan aşk
Ve gece çöktü bu şehre,
bana kalansa hüzün.
Eşkıya gölgeler üşüştü,
hatıralarıma bu gece,
Fikrime ise sen düştün,
bembeyaz .
FATMA DOĞAN 13.04.2025/TURHAL
Kayıt Tarihi : 13.4.2025 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TALAN ETTİN FİKRİMİ #fatma doğan Şehre gece, bana hüzün, Hatıralarıma sen düştün, Bembeyaz. Titriyorken şehla gözleri şehrin, Islak, kıvrımlı yollara şavkıyordu yüzün. Kıvrak, ince belli hatıralar, Reks ediyordu zamanın terkisinde. Adı konulmamış bir nehir gibi, Geçip gidiyordun bu şehirden Yağmurlarla sen. Kah düşüme geliyordun, Kirpiklerimden süzüle süzüle, Kah gönlüme sızıyordun, Yaralarımdan. Şehrin can damarları çekiliyordu, Yüreğimden fer, gece inliyordu sen gidince, Sessizce gözlerinde sönüyordum ben. Sensizliğim hüznümdü artık, Kaldırımların bağrına bastığıysa taş. Sağırlaşmış rüzgarların dudağında, Bundan böyle yalnızlığın ıslığı çalar, ayyaş ayyaş. Yürüyordum ağır aksak, Bir sen duruyordun, Bir gölgen uzuyordu, Gölgemin üstüne yalın ayak basarak. Şehrin karanlığı böler uykularımı, Toplaşır karabasan gölgeler, Sen yokken isyan basar bu şehri, Öyle ki her fikrim eşkıyadan beter. Geçen yıl sen vardın bu şehirde, Nisan inmişti, şehrin gözlerine yemyeşil, Kayısı çiçekleri yağıyordu, Hep bahardı saçların bu mevsim, Aşk kokuyordu zambaklar, Yüzünü yel okşardı, Kar beyaz umutlar takardık, Uçurtmaların kuyruğuna, Hiç anlamazdık biz ,el eleyken, Su gibi nasıl akıp geçerdi zaman? Şimdi sen orada, ben burada, Öksüz kaldı bu şehirde bahar, Gölgeler üşüştü geceme, Köklerimden anılar sökülür gider, Nisanın gözünde yaş, benim yüreğimde yarım kalan aşk. Ve gece çöktü bu şehre, Bana kalansa hüzün, Eşkıya gölgeler üşüştü hatıralarıma bu gece, Fikrime ise bembeyaz sen düştün, FATMA DOĞAN 13.04.2025/TURHAL
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!