Anlatacak renkli düşlerim olsun istedim sana.
Dudağının kenarında,
Minicik bir gülümseme bırakayım istedim.
Hep umudu yazmak için aldım elime kalemi.
Oysa her konuştuğumda;
İçimde dalları çıtırdayan bir ağaç yalnızlığı.
Herşey siliniyor da;
Neden silinmiyor kollarının izi kollarımdan?
Sen;
O çok sevdiğim kitapların,
Katlanmış sayfaları gibisin.
Tekrar tekrar okuduğum,
Ve hep o katlama iziyle duran.
Baktıkça eskimesinden korktuğum,
Albümlere sıkışmış fotoğraflar gibisin.
Ne eskiyor, ne kayboluyorsun.
Hep bir adım ötemde duruyor,
Ama, birbaşka sevdayı sarıyorsun....
29,04,2008
Nilgün YıldırımKayıt Tarihi : 30.4.2008 10:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Albümlere sıkışmış fotoğraflar gibisin.
Ne eskiyor, ne kayboluyorsun.
Hep bir adım ötemde duruyor,
Ama, birbaşka sevdayı sarıyorsun
çok acı seven sevilmiyor kıybeti bilinmiyor
azat et gitsin demesi kolay deme zorlugunuda bilirim saygılarımla kutlarım
TÜM YORUMLAR (2)