Eskiden Ben Varken Şiiri - Kenan Gezici

Sevdim en çok mavi gök yüzünü, bir de ağacı.
Bir sabah topraktan doğdum, büyüdüm denizde.
Kavruldum çokça yandım güneşin ateşinde.
Keşke bilseydim ve fakat ne güzel büyüdüğümü.
Burnum yerde olmasaydı, olasıydı belki görürdüm.
Geceyi gündüzü bilirdim başkada çarem yoktu.
İnsanlar yüzlerinden tanınırdı şimdi tanıyamıyorum.
Herkes her şey birbirinin aydı aynı burun aynı göz.
Toprağa bereket taşırdı giderken insan adımları.
Yağmur çok eskiden rahmetle yağardı toprağa.
Aman Allah’ım toprak ne güzel kokardı ormanda.
Cahilce oynayabilirdik bizim sokaklarımızda.
Yollar kıvrımlı ilerlerdi şimdi dümdüz varmaz bir yere.
Kerpiç duvarlar uzar giderdi birbirine benzemeden.

Kenan Gezici 01/09/2025