Eskidendi…
Elektrik telleri uzanırdı sokak lambalarından
Kuşlar meydan okurdu kedilere
Gökyüzüne kim daha yakınsa o kazanırdı
Özgürlüğe,ölümün gülüşüne
Belkide çocuk aklımın uydurmasıydı
O yıllarda gecenin ağzı var dili yoktu
Işıkları yanan evler çoğalır
İnsanlar azalırdı
Duman üşürdü
Sokak bir Hohh çekerdi
Buğusunda ısıtırdı kediler avuçlarını
Gece çiçekli bir elbise giyerdi üstüne
Mağrur,siyah,öfkeli yinede kırılgan
Portakal kabukları yanık
Cama yakın yastık soğuk olurdu
Ve kalbi ikiye ayrılmış kestane akşamları vardı…
Mutlu olmasına anlam veremediğim bir çocuktu rüyalarım
Yanaklarını sıkar diz çökerdim önünde
Gülümserse kalır
Ağlarsa demir,kahverengi bir dış kapı çarpardı kulaklarımda…
Kayıt Tarihi : 19.10.2025 12:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
