Eski Zaman..! Şiiri - Cuma İren

Benim dünyamda;

Âşıklar hep yalnızdı.
Ölüm de mükafattı.

Gök mavi değildi.
Su da berrak değildi.
Ne gündüz güneşi,
Ne de gecenin dolunayı.
Yıldızlar da kayıptı.

Âşıklar hep yalnızdı.
Ölüm de mükafattı.

Hayal kuracak manzaramda olmadı zaten.
İnsanlık öleli çok olmuştu.
Sevenlere yer yoktu,
Yalnızlık ortak kaderdi.
Kalabalık yalnızlıklar vardı.
Aşk ise en büyük günahtı.

Âşıklar hep yalnızdı.
Ölüm de mükafattı.

Mahkeme salonları da kurulmazdı.
Yargılı infazın dönemi henüz başlamamıştı.
Vicdansızların hükmüne talip olmaktı aşk.
Cezası da ayrılıktı.
Beraber ölmek bile mükâfat sayılırdı.

Âşıklar hep yalnızdı.
Ölüm de mükafattı.

Yeni dünyanın umutları tükenmişti.
Filizleri yeşermeden keserlerdi.
Kırmızı güller hiç olmadı.
Hepsi beyazdı.

Âşıklar hep yalnızdı.
Ölüm de mükafattı.

Kelimeler sabıkalıydı.
Şiirde yoktu o zamanlar.
İktidarda duygu katilleri vardı.
Revaçta ise yasaklar.
Çaresizlik zirve yapmıştı.
Masumiyet prangalı
Saflık ise kelepçeli.

Âşıklar hep yalnızdı.
Ölüm de mükafattı.