Kapanıyor asma kilitli sessizlikler
Kimbilir hangi çağdan kalma acılarla
Tozlu ahşap çatırdıyor
İçeri girmekte koyu karanlıklar
Ve cam buğusunda upuzun parmak izleri
Kaçıncı cinayetin arefesinde…
Belli etmeden çocukluğunu
Paslı yağmurun tutarsızlığını izliyor
Bütün hüzünler bir kapıkolu ile açılıyor
Envai tuzak avlulardan geçerek
Anahtar deliği
Deşifre ediyor bütün niyetlerimizi
Bütün hatıralar bir kapıkolu ile (y) aralanıyor
Tanıdık tanımadık ne kadar siluet varsa artık
Öylece masum gülümsüyor
Yaşanmışlar bu kapıkollarına kısa geliyor
Sonrası alabildiğine fakirlik
Eskileri giyiliyor uzak çocukluğun
Sonrası zaman
Bir bakıma acizlik bir bakıma yokluğun…
Kayıt Tarihi : 19.7.2007 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
işte şair...
ellerinize sağlık, başarılar..
bir elmasa gümüş bir kulp takmış olurum....
en iyisi defalarca okuyup... bir şiirin ne kadar olağan üstü olabileceğini kendi kendime düşünmek daha iyi saygılarımla... sokak şairi....
TÜM YORUMLAR (2)