Eski fotoğraflarıma dalıp gidiyorum sürekli
O zamanlar ne kadarda neşeli bir insanmışım
Ağaç meyve vermedikçe solmuş sanki
Kendi kafamda bir dünya yaratmışım zaman geçtikçe
Kafamda hüzünlendiğim ne varsa o dünyaya atmışım
Çok değil aslında en fazla 10 yıl geçmiş aradan
Ruhum yaşlanmış belki de, ruhum çökmüş
İçime sığdıramadıklarım ruhuma yük olmuş
Kendi kafamda yarattığım dünyanın ölümü ve yaşamı arasındayım
Ah bir öldürebilsem o dünyayı
Zaman alıp gitmiş beni benden
Işıklarım kapalı kopmuşum bu dünyadan haberim bile yok.
Kayıt Tarihi : 21.8.2025 16:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!