Eski bir plak Şiiri - Murat Ülkü

​Eski bir plak cızırtısı,
Gözlerinde yorgun bir iz.
Geçmişin o ağır yası,
Bizim gibi tertemiz.

Siyah beyaz bir rüya bu,
Renkleri kalbimizde giz.
Ruhun en kuytu yolu,
Aşkla buldu tek bir iz.

Tozlu raflar, kadim türkü,
Dindi kalbin o sızısı.
Yüklediğin onca yükü,
Sildi aşkın yankısı.

Dünya bir han, biz yolcusu,
Bir gönle sığdık, bittik.
Geride bir aşk acısı,
Sessizce göçüp gittik.

Teşekkürüm var yarına,
Beni sana kattığı için.
Ömrümün her baharına,
Güneş gibi doğduğu için.

Zaman mahir bir avcıydı,
Pusuda beklerdi bizi.
Vuslat en zarif ilaçtı,
Sildi o derin izi.

Mevsimler semaha durdu,
Yüzler eskidi bir bir.
Gönlün bana vatan oldu,
Aşktır en mühürlü şiir.

Sitem etmedik zamana,
Aynı yıldıza baktık.
Sığındık bu limana,
Hüzne bir kibrit çaktık.

Ne keder kaldı ne sızı,
Bir bakış yetti bize.
Göklerin en mahcup yıldızı,
İndi kalbimize.

Bir şükür borcu borcum,
Her nefeste tadın var.
Seninle son buldu yolum,
Sende baki bir bahar var.

Eski bir fotoğraf karesi,
Köşesi hafifçe bükülmüş.
Aşk, ruhun en saf meyvesi,
Toprağımıza dökülmüş.

Kelimeler yorulunca,
Sustuk sessizce derinden.
Ruhlar sükûn bulunca,
Oynadı dertler yerinden.

Gölgenin düştüğü yerde,
Karanlık kendine yer bulamaz.
Aşkın vurduğu kalpte,
Hiçbir mevsim solamaz.

Yollar ne kadar dik olsa,
El eleyken düz olur.
Dünya kahrıyla dolsa,
Gülüşünle yaz olur.

Beni kattığın yarınlar,
Şimdi en güzel masalım.
Sende biter bütün yollar,
Sende saklı kalsın soluğum.

Yollar değişti, mevsimler döndü,
Ama kalpteki o isim hiç solmadı.
Aşkın ateşi bir kez yanınca,
Karanlık kendine yer bulamadı.

Gözlerinde asılı kalan yıllar,
Şimdi huzurla birleşti.
Dindi o fırtınalı yollar,
Ruhumuz sessizce sözleşti.

Bize ayrılan bu rüyanın sonunda,
Bir şükür borcum kalsın ömrüne.
Ebedi bir sevdanın kucağında,
Teşekkür ederim beni kattığın her güne.