Eski Beyaz Gömlek Şiiri - Muhayyel Gizliay

Eski beyaz bir gömlek giydim,
Bu gün içim huzurla doldu.
Akşam oldu eve girdim,
Mahcup bir yorgunluk çöktü.
&
Yorulabiliyormuşum! Ne büyük kazanç.
Belki rahat da uyuyabilirim bu gece.
Huzur dolabiliyormuş yeniden kalp.
Olur ya huzurdan kelam edebilirim yine.
&
Bir iz taşıyorum, farkındayım.
O cenazede, ilk defa gördüğüm kadının,
Beni benzettiği;
Bana her daim destek hocamın,
Soyunda var dediği;
Anamın "benziyon yaşın benzemesin",
Dediği;
O hiç görmeyip,
Sadece adını duyduğum;
Büyük dayım, Âşık Gurbeti'den
Bir emanet taşıyorum, farkındayım.
&
Kalbi hassasmış,
Kimsenin ardından konuşturmaz;
Üstü başı temizmiş,
Ütüsüz kumaş pantolon giymez;
Sakal tıraşı sıfır,
Bıyıksız gezmez.
Avşarlık var kanında,
Canını sıkan sazı kırmış;
Âşıklık var ruhunda,
Sonra yeni saz almış;
Parayla işi olmamış,
Sevdiklerine hediye şiir kitabı yazmış.
Küçük dayımın sazlı resmime;
"Tezeneyi yavaş vur, ciğerimi yakma; dayısı yapılı."
Dediği kadar varmış...
&
Üzerimde bir ruhun sessizliği,
Gurbette kalmış adam garipliği,
Bolca kedi köpek hadsizliği,
Birde yarım paket sigara var;
Otur,
Yakarsan içerim.