Esirim Yeryüzüne Şiiri - Sinan Aysen

Ben ağlarım anne, beynimde binbiir düşünce,
Ben ağlarım anne, yeter ki sen üzülme,
Ben ağlarım anne, belki gözyaşlarım arşa düşer ben ölünce...
Belki kanım toprağı sular, siyah bir gül biter öldüğüm yerde...
Bitmiyor bu dünyanın kahrı çekmekle,
Bir yandan sen, bir yandan babam,
Bir yandan 'bana yasak' sevdalarım...
Hayat bu anne, belki azdı ömrüm ama
Asırlar yaşadım, asırlar yaşlandı ruhum,
Hep çektim dertleri; nasılsa bir gün biter diye...
Belki yaşım yirmibeş, ama bedenim en az elli,
Ruhum çoktaan öldü,
Toprağını ben suluyorum yalancı gülümsemelerle...
Belki bir çiçek biter yerine, belki yeniden dirilir,
Bana can verir diye...
Belki bu yüzden çocuğum yaşlı bedenimde,
Ruhum öldü, bedenim hala esir yeryüzüne...
Bir tiryakinin elinde yanan bir sigarayım şimdi ben;
Ruhumu çekiyor her nefeste,
Bedenim duman, hala esirim yeryüzüne...