Esirgedin Benden Şiiri - Necati Cumalı

Yüzüne bakmaya doyamazdım
Durmadan dolanırdım gözlerinin ardında
Ellerini durmadan tutmak isterdim
Ürkerdin kuşkuların kalelerinde tutsak
Esirgedin benden, hep esirgedin...

Saçlarının samanyolları harman yerleri
Uzanmak isterdim gözlerim açık yastığında
Göğüslerinin rüzgarlı serin tepeleri
Koşmak isterdim solumak terli terli
Donardın kollarımda aşktan korkarak

Atlarım vardı güneşten yeleleri
Dörtnala sürdüm kapına çektim
İndirdim yerle bir ettim kaleleri
Yığdım önüne nem varsa kucak kucak
Esirgedin benden, hep esirgedin...

Dünyayı yanyana seninle dolaşmak
Denizleri doluyelken aşmak isterdim
Çizmek karalamak yeniden yaşamak dizmek
Kocaman bir sözlükte kelimeleri tek tek
Esirgedin benden, hep esirgedin...

Belleğimde çamlıklar dizilir ardarda
Bir müzenin geçitleri döner dönerim
Gördüğüm hep gençlik güzellik günlerin
Aşkımızdan tüm esirgediklerin için
Bir duruşun var sanırım ağladın ağlayacak.