İnsanlar neyin aklına hareket ediyorlar.
Ölümü hiç mi hatırlamıyorlar.
Hiç mi ölümden korkmuyorlar.
Hayatta güvenerek yaşıyorlar.
Her yer insan avcısı...
Izdırap dolusu, ölüm korkusu.
Yaşama sevincini kaybetmiş esir canlısı.
Kana susamış vampir ordusu.
Nereye varacaksın nereye, sende toprak olacaksın.
Kimsesiz bırakılmış yetimler,
Ne yerler ne içerler kimseyi düşünmezler.
Yuvası yıkılmış, yarası açılmış hiç bilmezler.
Kadın namusunu dinlemezler.
Onca esir çocuklar kime kaçıp sığınacağını hiç kimseye güvenmezler.
Annesinin başında Azrail'i bekleyen.
Ölü bedeni koklayan çocuklar.
Kimi beklediğini, neyi kokladığını hiç bilmezler.
Ölü bedenleri kefen bile görmezler...
Kayıt Tarihi : 19.6.2014 20:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)