Eşik Şiiri - Sedat Umran

İsterdim ki olayım odasının eşiği
O ona değmesede her an yanında kalsın
Gelip gitmelerinin zorunlu bileşiği
Başkaları desinler ey aşık sen aptalsın

bakardım o soyunurken uyur gibi yaparak
aynasına yansıyan o taşkın göğüsleri
ve ruhum andırırdı içimde yaprak yaprak
onun saf ışığıyla açılan kaktüsleri

dururdum bir köşede miskin bir kedi gibi
kımıltısız ne çıkar okşamasın elleri
olurdum aşıkların en sessiz en garibi
üzerimden atlarken dokunurdu bir yeri

onu gözetlerdim hep ta sabaha kadar
o soluk alışları bana hayat verirdi
sevincin kalıbına döktüğü kahkahalar
üşüyen varlığımı ısıtarak erirdi

Sedat UMRAN