İncitmeyi bilmez bir gönlü vardı babam.
Günlerce şalvarın cebi boşta olsa, üzülmezdi babam.
Fakir şapkası yüzünü kapatmışsa, incinmiş yüzünü göstermezdi babam.
Ondört günde bir Hatmi i Şerif'im var, sana sevda gönül babam.
Dua elleri Uhud toprağına sürer gibi selamlayacağım, saf hürmetlerimle.
Bir kalbi kırık fakire rastlasam, gözleri siler anarım seni baba.
Ramazan orucu Kabe'de ihramlarla, sana tavafım olsun baba.
Yüksek sesle konuşmazdım önünde, anadan giderdi kelamla.
Hoş zengin hayalleri vardı, ilhamım idi kalem tutmayı.
Yetimi mazlumu çiçeği incitmeden, el uzatmak ta varmış.
Anayı babayı yakınları gözetmek, elbiseden cüzdandan perişan olmak ta varmış.
Yaşamak üç beş gün, incinsen de incitme, ömürleri dolu olan da varmış.
İyilik vefa sabır günlere dokuya dokuya işleyip, giden de varmış elbet elbet.
12.04.2020 Kahramanmaraş
Hasan Tahsin PaksoyKayıt Tarihi : 26.6.2020 15:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!