Eşeğin Şiiri - Cemalettin Gündoğan

Besmeleyle başlayayım sözüme
Çünkü yoldan sapası var eşeğin
Gördüm ama inanmadım gözüme
Kilisede papası var eşeğin

Kim ne derse hemen ona kanıyor
Şaşarsınız ne çok hayvan tanıyor
Kendisini Hindistan’da sanıyor
İneklere tapası var eşeğin

Şimdiye dek gün eyledi gününe
Hiç kimseyi yaklaştırmaz yanına
Fark etmiyor kim gelirse önüne
Çifte ayak tepesi var eşeğin

Dağılsa da umrunda mı yuvası
Bugünlerde yerindedir havası
Tam gelmişken köpekliğe hevesi
Gördüğünü kapası var eşeğin

Yaptıkları günden güne artıyor
Bir yandan da günahını örtüyor
Yolda iken sağa sola dürtüyor
Fiyakalı sopası var eşeğin

Hiç durmadan zamparalık peşinde
Neler görür bilmiyorum düşünde
Piercingler dudağında, kaşında
Kulağında küpesi var eşeğin

Yazılanlar fazla değil az bile
Ahmaklıkta yarışıyor kaz ile
Anlatması mümkün değil söz ile
Eşeklikten kupası var eşeğin

Görmedi ki dünya böyle bineği
Ahır değil bir başkadır konağı
Dişi sinek görse dişi sineği
Sarılarak öpesi var eşeğin

Bazen ata özenerek eşinmiş
Bir oraya bir buraya taşınmış
Eşekse de soyunu da düşünmüş
Kendi gibi sıpası var eşeğin

Rastlanmadı henüz bunun eşine
Ne gelse de uslanmadı başına
Giriyorken yetmiş altı yaşına
Hâlâ itlik yapası var eşeğin