Yaşarken yüzümün sahiden gülme ihtimali,
Ziyadesiyle istisnai bir durum olmuştur.
Yerini yadırgayan bir fidan gibiyim;
Ne dallarım gerektiği kadar uzun ve kuvvetli,
Ne de baharda çiçek vermeye yetiyor cesaretim
Ne karanlığım bitiyor, güne ulaşmadan gözlerim,
Ne de acziyetim bitiyor, bitmiyor esaretim.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Gülüşümde bile hüzün var benim
Hüzünle örülmüş beyaz kefenim
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta