Bilo ile birlikte
Bir gece vakti
Bilmem biz neye kederliyiz
Onsekiz şişe devrilmiş
Bilo dertli
İçmesekde biz vakitli
Ben sana şimdi ne şiir yazarım
Bu ömrün mezarını ellerimle kazarım
Kiminle konuşsam
Kime derdimi açsam
Ben şimdi hangi şişenin içinde kendimi arasam
Çıkarmıyım sabaha bu akşam
şimdi sensiz buralarda
hangi yüksek tepe yaşatır
senin bana verdiğin serinliği
çiğdemler açmıştı yüreğimde
kaybolmuştu gözümün önünde
uçurum derinliği
Akıp giden yağmur ardında
İki kişi bir şemsiye altında
Sanki cinayet sahnesi
Gözlerimin karartısında
O an bir başkası vardı yanında
Kan akardı gözlerimden
Ulan zaten sarhoşum
Deli etme beni
Şarabımı değil
Öfkemi kusarım üstüne
Hasretim değil
Sinirim olur içine dert
İnsanı sarhoş eden
İçtiği illet değil
İçerken çektiği dertmiş meğer
Koyarmı sandın bana
Sana verdiğim değer
Bu kadar ızdıraba
Şiirden de pek hoşlanmazdın, bendende
Yani anlayacağın senin gözünde aynıydı
Sonu olmayan bir şiirle kaderlerimiz
Ben resimlerine bakıp iç geçirirdim
Sen; Sen de ne arıyor derdin
Ben yaşardım nerde akşam orada sabah
Kurmuşum Çamlıca’nın eteğine bağdaşı
Meze olmuş soframa ay ışığı
Bir film şeridi gibi akar gider yaşamışlık
Tebessümü gökyüzünde gökkuşağı
Elimi uzatsam gece mavisi bulut
Öfkemi kussam deli fişek barut
kelebekler bile yas tutmuş
unutur sanmışlar
tırtıl olunca kederi
oysa nereden bilebilirler ki
yirmidört saatten ibarettir dertleri
anlaşılmaz gün bitmeden
Ben şimdi sensiz buralarda
İçemiyorum ki o gökyüzünün altında
Beni de bıraktın işte
Kahpe hayatın voltasında
Ulan insan bi allahaısmarladık der
Giderken bi veda eder
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!