Ey Ares’in oğlu Eros...
Ne zaman vazgeçeceksin
ona buna ok atmaktan...
insanların canını acıtmaktan...
Öldürmüyor attığın oklar
sürüm sürüm süründürüyor...
ve acısı ömür boyu sürüyor...
işte beni de vurdun sonunda.
Güneşli bir bahar sabahı.
Bana attığın o altın ok
aslında ilaç gibi geliyor...
Tutup sapından
Çekip çıartmayacağım asla,
Daha anlamlı yaşamak
beni vuran bu ok’la...
Kayıt Tarihi : 21.3.2012 17:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!