Sen bütün maviliğini terk etmiş karanlığa benzedikçe,
Ben suspus oluyorum.
Neden mi?
Zira oldum olası karanlıktan korkuyorum.
Dağıtma kendini sakın. Hayata daha bir sıkı tutun.Yaşamın kısalığı bir nefes kadardır ancak. Evet, belki çok sevdik her ikimizde ama birbirimizi daha fazla kırmamak adınaydı bu ayrılık, mecbur kaldık. Unutma; şimdi seninle ayrılmış olabiliriz ama gölgem daima seninle. Artık bir şiirde seviyorum seni 'muzurum'. Mutlu kal.
Not: Bir zamanlar paşan.
Şarabımız eksildikçe bir sessizlik çöker ortama, bu belki de sensizlik...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!